di Salvatore Di Giacomo (1898) Dint'a na grotta scura dormeno 'e zampugnare: dormeno, appese a 'e mura, e ronferno, 'e zampogne quase abbuffate ancora) a ll' úrdema nuvena; e, ghianca, accumparesce e saglie ncielo, dint' 'a chiara nuttata, a luna chiena. Dormeno: a mezanotte cchíù de n' ora ce manca; e se sparano botte, s' appícceno bengala, e se canta e se sona pe tutto 'o vicenato... Ma 'o Bammeniello nun è nato ancora, e nun s' è apierto ancora 'o Viscuvato. Fora, doppo magnato, esce nfucata 'a gente: ccà d' 'o viento gelato, p' 'e fierre d' 'a cancella, trase 'a furia ogne tanto... E c' 'o viento, e c' 'o friddo, ncopp' 'a paglia pugnente, a ppare a ppare, dormeno, stracque e strutte, 'e zampugnare… |
